Złoty Las Marzeń. Tu wszystko jest możliwe

A może to już się zaczęło, Wampirzyco? Może Córa Pokoju już zniknęła za horyzontem. Weszła na statek w kształcie łabędzia bo uznała, że jej Czas dobiegł końca, że wypełniły się dni? I choć miała nadzieję, że będą tęsknić Oni nie zauważyli... I świat się zmienił. A Elf, który zostałby Prorokiem, ale nie jest prorokiem, bo ma inne zajęcia, powtarza pod nosem: "Innego końca świata nie będzie. Innego końca świata nie będzie".

Ach jak cicho spadają w deszczu srebrne łzy, lata nieprzeliczone jak klejnoty morza!
- Dlaczego płaczesz? - pytali ją tam, gdzie tylko radować się wolno. - Dlaczego jesteś tak daleka, a Twój duch ustawicznie wraca tam, gdzie powrócić już nie możesz. Ach, dlaczego twe oczy wciąż są zamglone, myśli wyrażając nieprzeniknione?! Dlaczego jesteś tak daleka, choć stoisz obok? - Bo nikt tam nie zauważył, że odeszłam - odparła cicho. - Nikt na mnie nie czeka...

Galadrielo, nikt nie czeka? Nie, wszyscy czekają. Nikt nie zauważył? Wszyscy widzieli, ale nie chcę tego przyjąć do wiadomości. Wolą myśleć, że nie odeszła, ze jest tu, obok, zaraz dobiegnie nas jej spokojny głos. Że ona tylko się schowała...